przytomność umysłu

См. также в других словарях:

• przytomność — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IVa, DCMc. przytomnośćści, blm {{/stl 8}}{{stl 7}} pełna świadomość, jasność umysłu : {{/stl 7}}{{stl 10}}Po wypadku stracił przytomność. Zmarła, nie odzyskawszy przytomności. Komuś powoli wraca przytomność. {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• przytomność — umysłu zob. umysł 2 …   Słownik frazeologiczny

• przytomność — ż V, DCMs. przytomnośćści, blm rzecz. od przytomny a) w zn. 1: Stracić, odzyskać przytomność. Leżeć bez przytomności. b) w zn. 2: Przytomność umysłu. c) w zn. 3, daw.: To się stało w mojej przytomności …   Słownik języka polskiego

• umysł — 1. Potężny umysł a) «niezwykle rozwinięty intelekt»: Znana jest hipoteza Laplace’a: gdyby istniał tak potężny umysł, że potrafiłby ogarnąć wszystkie aktualne wydarzenia w świecie i znał wszystkie prawa rządzące światem, to zgodnie z zasadą… …   Słownik frazeologiczny

• otrzeźwiać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, otrzeźwiaćam, otrzeźwiaća, otrzeźwiaćają, otrzeźwiaćany {{/stl 8}}– otrzeźwić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, otrzeźwiaćwię, otrzeźwiaćwi, otrzeźwiaćwij, otrzeźwiaćwiony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1 …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• umysł — m IV, D. u, Ms. umyśle; lm M. y 1. «zespół myślowych, poznawczych funkcji mózgu; zdolność myślenia, pojmowania, rozumowania; rozum, intelekt» Błyskotliwy, bystry, twórczy, krytyczny, chłonny umysł. Ciasny, ograniczony, płytki umysł. Zaćmienie… …   Słownik języka polskiego

• krew — 1. Bez kropli krwi «o człowieku, o twarzy: bardzo blady»: (...) leżał na wznak. Twarz miał bladą, bez kropli krwi, oczy przymknięte. H. Rudnicka, Uczniowie. 2. Błękitna krew «pochodzenie arystokratyczne»: Daniel jest sierotą, a w jego żyłach nie… …   Słownik frazeologiczny

• krew — ż V, DCMs. krwi, W. krwi, blm 1. «płynna tkanka krążąca w układzie żył i tętnic kręgowców, składająca się z płynnego osocza i krwinek; dostarcza tkankom tlen z narządów oddechowych i zabiera dwutlenek węgla, rozprowadza substancje odżywcze i… …   Słownik języka polskiego

• ogłupieć — dk III, ogłupiećeję, ogłupiećejesz, ogłupiećej, ogłupiećpiał, ogłupiećeli, ogłupiećpiały, ogłupiećpiali «stracić orientację, rozsądek, zdolność rozumowania, myślenia, przytomność umysłu; osłupieć, zgłupieć» Ogłupiały ze strachu, ze szczęścia, ze… …   Słownik języka polskiego

• oko — n II, N. okiem 1. lm M. oczy, D. oczu (ócz), N. oczami (oczyma) «narząd wzroku; u ludzi i kręgowców złożony z kulistej gałki ocznej i układu pomocniczego, obejmującego narząd łzowy, spojówkę, powieki, mięśnie; także zmysł widzenia, wzrok;… …   Słownik języka polskiego

• ratować — ndk IV, ratowaćtuję, ratowaćtujesz, ratowaćtuj, ratowaćował, ratowaćowany «udzielać komuś pomocy w niebezpieczeństwie, w trudnej sytuacji; chronić od zguby, nieszczęścia, śmierci, od ruiny, zniszczenia, kłopotów, wybawiać; starać się ocalić,… …   Słownik języka polskiego